Deskorolka. Obiekt westchnień nastolatków, mozolnych starań amatorów i profesjonalistów w nauce trików lub zwykły środek lokomocji. Prawie każdy miał z nią kiedyś do czynienia, ale nie każdy ustanowił nią rekord Guinnessa.
Najszybszy zjazd na deskorolce to rekord, który niesie ze sobą wiele adrenaliny. Rekordowy zjazd miał miejsce 27 października 2015 roku. Tutaj przyjrzymy się, jak można sobie poradzić podczas podobnego rekordu na elektronicznej deskorolce. Mischo Erban, śmiałek, który zdecydował się na najszybszy zjazd na tym właśnie urządzeniu, rozpędził się nią do prędkości 95,83 km/h!
32-letni Kanadyjczyk dorastający w Czechach swojego rekordowego zjazdu dokonał w Słowenii, w miejscowości Piran, gdzie na płycie lotniska Portoroz zaprezentował swoje umiejętności na specjalnie zaprojektowanej deskorolce NEXTBoard, pokonując nią odległość ponad 100 metrów. Wszyscy obecni na lotnisku widzowie mogli podziwiać, jak kontrolując prędkość deskorolki przy pomocy specjalnego pilota, pan Erban pokonuje kolejne metry trasy. W wywiadzie, jakiego udzielił, przyznał, że rekordy Guinnessa odgrywają niebagatelna rolę w otwarciu się ludzi na nowe technologie.
Dodajmy, że nie jest to jego debiut w dziedzinie rekordów Guinnessa – kaskader ma na swoim konice także najszybszy zjazd na deskorolce, którego dokonał w roku 2012 z prędkością 129,94 km/h w kanadyjskim Quebec.
Deskorolka została zaprojektowana przez słoweński start-up Next Generation Vehicles, który – jak sama nazwa wskazuje – zajmuje się pojazdami, które wyprzedzają swoją epokę. Deskorolka wyprzedziła ją dosłownie, rozpędzając się do niemal 96 kilometrów dzięki napędowi na cztery koła w postaci motorów Scorpion i dwóch baterii Tattu 6S, które przed rekordem wymagały 90-minutowego naładowania. Wynalazcy nazwali swoją deskorolkę „pojazdem sportowym”, jednoznacznie określając jej przeznaczenie i odróżniając ją tym samym od środków transportu. Średnia prędkość tego pojazdu wynosi 10 do 15 kilometrów na godzinę.
Ciekawym może wydawać się fakt, że jej konstruktorzy zajmowali się tuningiem deskorolek już od najmłodszych lat – Tone Gorup, główny inżynier czuwający nad projektem, zaczął budować je już w latach 90 XX w. po próbach połączenia deskorolki z 6 – kilogramowym twardym dyskiem ze starego komputera, zaopatrzonym w silniczek, na postawie którego Słowak postanowił skonstruować własny rodzaj napędu.
